Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

miror m

  • 1 miror

    mīror, ātus sum, ārī, I) sich wundern, sich verwundern, a) übh., absol., tutemet mirabere, Ter.: miraretur, qui cerneret, Liv.: non sane credere Mena, mirari secum tacitus, Hor. – m. Acc. (über usw.), neglegentiam hominis, Cic. – m. in u. Abl. quemcunque in aliqua laude miramur, Apul. apol. 18. – m. de u. Abl., nec tu de homine mireris, Cypr. de idol. 8. – m. super u. Akk., mirari super haereses istas, Tert. de praescr. haer. 1. – m. folg. Acc. u. Infin., zuw. eingeleitet m. hoc, id, illud, z.B. illud īam mirari desino, hunc, cum haec nesciret, in dicendo posse tantum, Cic.: si quis forte miratur me ad accusandum descendere, Cic.: haec vos concupisse pro vestra stultitia atque intemperantia non miror; sperasse me consule assequi posse demiror, Cic.: non mirari oportet (es darf nicht auffallen) hunc ordinem ad institutam ab Servio Tullio summam non convenire, Liv. – m. folg. quod (daß), qui mirari se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset, Cic.: miraris, quod tot volumina homo occupatus absolverit, Plin. ep.: u. mirari alqm (sich über jmd. wundern) mit folg. quod, illos homines sapientissimos gravissimosque miror, quod quemquam clarum hominem impurissimi voce hominis violari patiuntur, Cic. de har. resp. 46. – m. folg. Relativsatz, zuw. eingeleitet m. illud, id u. dgl., mirari licet, quae sint a medicis animadversa genera etc., man muß erstaunen über die Arten, Cic.: eius rei quae causa esset miratus, Caes.: nam illud animus meus miratur, si a me tetigit nuntius, quid remoretur, Plaut.: idque adeo miror, quomodo tam ineptum quidquam tibi venire in mentem potuerit, Ter.: sed ne miremini, quā ratione hic tantum apud istum libertus potuerit, Cic.: mirari se quapropter sui tam similis esset, Val. Max. – m. folg. indir. Fragesatz, mirabar, quid maesta deos vocares, Verg. – m. folg. si (für den Fall, daß od. wenn), tene id mirari, si patrissat filius? Plaut.: mirabar hoc si sic abiret, Ter.: quamquam miror illā superbiā atque importunitate si quemquam amicum habere potuit, Cic.: neque id erat mirandum, si non facile ad credendum adducebatur, Nep. – b) miror = es nimmt mich wunder, es befremdet mich, ich finde es auffallend, ich kann nicht begreifen, ich möchte gern wissen, bin neugierig zu hören, ich frage verwundert ( wie θαυμάζειν), m. folg. indir. Fragesatz, miror, quo evasurus sit apologus, Plaut.: miror, unde sit, Ter.: miror, quid abierit, Ter.: mirantes, quid rei esset, Liv., quidnam id esset, Liv.: se (er) mirari, quare iam tertium diem sic teneretur, Nep.: quo magis mireris etc., was noch mehr wundernehmen muß, -zu verwundern ist, Sen. – II) insbes., etw. od. jmd. bewundernd anstaunen, nach etw. od. jmd. mit Bewunderung hinblicken, etwas od. jmd. bewundernd verehren, puerorum formas et corpora magno opere, Cic.: signa, tabulas pictas, vasa caelata, Sall.: Graecarum artium opera, Liv.: ripas et vacuum nemus, Hor.: antiquos, Plin. ep.: artificum manus inter se operumque laborem, bewundernd untereinander vergleichen, gegeneinander halten, Verg. georg. 1, 456: se mir., sich Bewunderung zollen, in sich selbst verliebt sein, Catull. 22, 17. Mart. 13, 2, 7. – m. in u. Abl., quemcumque in aliqua laude miramur, Apul. apol. 18: m. super u. Abl., quod quidem mirari super diis immortalibus nequaquam congruerit, Apul. de deo Socr. 4. – u. (wie θαυμάζω τινός) mit Genet. der Veranlassung, iustitiaene prius mirer (te) belline laborum? Verg. Aen. 11, 126. – v. Lebl., (arbor) miratur novas frondes (sc. insitas) et non sua poma, Verg. georg. 2, 88. – / Parag. Infin. mirarier, Caecil. com. 194. Lucr. 2, 1029. – Aktive Nbf. u. Passiv s. mīro.

    lateinisch-deutsches > miror

  • 2 miror

    mīror, ātus sum, ārī, I) sich wundern, sich verwundern, a) übh., absol., tutemet mirabere, Ter.: miraretur, qui cerneret, Liv.: non sane credere Mena, mirari secum tacitus, Hor. – m. Acc. (über usw.), neglegentiam hominis, Cic. – m. in u. Abl. quemcunque in aliqua laude miramur, Apul. apol. 18. – m. de u. Abl., nec tu de homine mireris, Cypr. de idol. 8. – m. super u. Akk., mirari super haereses istas, Tert. de praescr. haer. 1. – m. folg. Acc. u. Infin., zuw. eingeleitet m. hoc, id, illud, z.B. illud īam mirari desino, hunc, cum haec nesciret, in dicendo posse tantum, Cic.: si quis forte miratur me ad accusandum descendere, Cic.: haec vos concupisse pro vestra stultitia atque intemperantia non miror; sperasse me consule assequi posse demiror, Cic.: non mirari oportet (es darf nicht auffallen) hunc ordinem ad institutam ab Servio Tullio summam non convenire, Liv. – m. folg. quod (daß), qui mirari se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset, Cic.: miraris, quod tot volumina homo occupatus absolverit, Plin. ep.: u. mirari alqm (sich über jmd. wundern) mit folg. quod, illos homines sapientissimos gravissimosque miror, quod quemquam clarum hominem impurissimi voce hominis violari patiuntur, Cic. de har. resp. 46. – m. folg. Relativsatz, zuw. eingeleitet m. illud, id u. dgl., mirari licet, quae sint a medicis animadversa genera
    ————
    etc., man muß erstaunen über die Arten, Cic.: eius rei quae causa esset miratus, Caes.: nam illud animus meus miratur, si a me tetigit nuntius, quid remoretur, Plaut.: idque adeo miror, quomodo tam ineptum quidquam tibi venire in mentem potuerit, Ter.: sed ne miremini, quā ratione hic tantum apud istum libertus potuerit, Cic.: mirari se quapropter sui tam similis esset, Val. Max. – m. folg. indir. Fragesatz, mirabar, quid maesta deos vocares, Verg. – m. folg. si (für den Fall, daß od. wenn), tene id mirari, si patrissat filius? Plaut.: mirabar hoc si sic abiret, Ter.: quamquam miror illā superbiā atque importunitate si quemquam amicum habere potuit, Cic.: neque id erat mirandum, si non facile ad credendum adducebatur, Nep. – b) miror = es nimmt mich wunder, es befremdet mich, ich finde es auffallend, ich kann nicht begreifen, ich möchte gern wissen, bin neugierig zu hören, ich frage verwundert ( wie θαυμάζειν), m. folg. indir. Fragesatz, miror, quo evasurus sit apologus, Plaut.: miror, unde sit, Ter.: miror, quid abierit, Ter.: mirantes, quid rei esset, Liv., quidnam id esset, Liv.: se (er) mirari, quare iam tertium diem sic teneretur, Nep.: quo magis mireris etc., was noch mehr wundernehmen muß, -zu verwundern ist, Sen. – II) insbes., etw. od. jmd. bewundernd anstaunen, nach etw. od. jmd. mit Bewunderung hinblicken, etwas od. jmd. bewundernd verehren, puerorum formas et
    ————
    corpora magno opere, Cic.: signa, tabulas pictas, vasa caelata, Sall.: Graecarum artium opera, Liv.: ripas et vacuum nemus, Hor.: antiquos, Plin. ep.: artificum manus inter se operumque laborem, bewundernd untereinander vergleichen, gegeneinander halten, Verg. georg. 1, 456: se mir., sich Bewunderung zollen, in sich selbst verliebt sein, Catull. 22, 17. Mart. 13, 2, 7. – m. in u. Abl., quemcumque in aliqua laude miramur, Apul. apol. 18: m. super u. Abl., quod quidem mirari super diis immortalibus nequaquam congruerit, Apul. de deo Socr. 4. – u. (wie θαυμάζω τινός) mit Genet. der Veranlassung, iustitiaene prius mirer (te) belline laborum? Verg. Aen. 11, 126. – v. Lebl., (arbor) miratur novas frondes (sc. insitas) et non sua poma, Verg. georg. 2, 88. – Parag. Infin. mirarier, Caecil. com. 194. Lucr. 2, 1029. – Aktive Nbf. u. Passiv s. miro.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > miror

  • 3 miror

    mīror, āri, ātus sum - tr. - [st2]1 [-] s’étonner, être surpris de, voir avec étonnement. [st2]2 [-] voir avec admiration, admirer. [st2]3 [-] être épris de, se passionner pour, rechercher.    - aliquid mirari: s’étonner de qqch ; admirer qqch.    - miratur novas frondes, Virg.: (l'arbre) s'étonne de porter un feuillage nouveau.    - mirari + prop. inf.: s’étonner que, voir avec étonnement que.    - mirari quod: s’étonner que, être surpris de ce que.    - mirari si: s’étonner que, être surpris de ce que.    - mirari cur: se demander avec étonnement pourquoi.    - mirari unde (mirari quid causae quod), Cic.: se demander comment il se fait que.    - aliquem mirari: admirer qqn.    - mirari aliquem justitiae, Virg.: admirer qqn à cause de sa justice.    - mirantur umbrae utrumque dicere, Hor.: les ombres écoutent leurs chants avec admiration.    - satis mirari non possum, unde, Cic. N. D. 1, 34, 95: je me demande toujours d'où.    - miror, in illâ superbiâ et importunitate si quemquam amicum habere potuit, Cic. Lael. 15, 54: je serais étonné qu'avec son orgueil et son humeur acariâtre il ait pu avoir un ami.    - mirari stulte sales Plautinos, Hor.: s'engouer sottement des plaisanteries de Plaute.    - mirari se, Cat.: être entiché de soi, être épris de sa personne.    - non de conditione mirari, Ter.: être in différent à sa condition.
    * * *
    mīror, āri, ātus sum - tr. - [st2]1 [-] s’étonner, être surpris de, voir avec étonnement. [st2]2 [-] voir avec admiration, admirer. [st2]3 [-] être épris de, se passionner pour, rechercher.    - aliquid mirari: s’étonner de qqch ; admirer qqch.    - miratur novas frondes, Virg.: (l'arbre) s'étonne de porter un feuillage nouveau.    - mirari + prop. inf.: s’étonner que, voir avec étonnement que.    - mirari quod: s’étonner que, être surpris de ce que.    - mirari si: s’étonner que, être surpris de ce que.    - mirari cur: se demander avec étonnement pourquoi.    - mirari unde (mirari quid causae quod), Cic.: se demander comment il se fait que.    - aliquem mirari: admirer qqn.    - mirari aliquem justitiae, Virg.: admirer qqn à cause de sa justice.    - mirantur umbrae utrumque dicere, Hor.: les ombres écoutent leurs chants avec admiration.    - satis mirari non possum, unde, Cic. N. D. 1, 34, 95: je me demande toujours d'où.    - miror, in illâ superbiâ et importunitate si quemquam amicum habere potuit, Cic. Lael. 15, 54: je serais étonné qu'avec son orgueil et son humeur acariâtre il ait pu avoir un ami.    - mirari stulte sales Plautinos, Hor.: s'engouer sottement des plaisanteries de Plaute.    - mirari se, Cat.: être entiché de soi, être épris de sa personne.    - non de conditione mirari, Ter.: être in différent à sa condition.
    * * *
        Miror, miraris, miratus sum, mirari. Virgil. S'esmerveiller, et s'esbahir de quelque chose.
    \
        Mirari aliquem. Cic. L'avoir en admiration et estime, L'admirer.
    \
        Se ipse miratur. Catull. Il se plait, et se repute grand, Il est glorieux.
    \
        Mirari, Imiter. Virgil. \ - primis et te miretur ab annis. Qu'il t'ensuyve.
    \
        Miror vnde sit. Terent. Je ne scay dont il est.
    \
        Mirari se. Mart. S'estimer et priser, Estre glorieux.
    \
        Miraretur quis, quum cerneret, etc. Liu. On s'emerveilleroit.
    \
        Mirabar, hoc si sic abiret. Terent. Je m'esmerveilloye bien si, etc.

    Dictionarium latinogallicum > miror

  • 4 miror

    mīror, ātus, 1 ( act. collat. form, v. miro), v. dep. a. and n. [Sanscr. smi, smile; Gr. meidaô; cf.: mirus, nimīrum], to wonder or marvel at, to be astonished or amazed at a thing; to admire; constr. with acc., acc. with inf., with quod, si, quā ratione, quid, unde, etc., with de, and poet.; in Greek constr. also aliquem alicujus rei (class.).
    (α).
    With acc.:

    neglegentiam hominis,

    Cic. Att. 10, 5, 59:

    illud jam mirari desino, quod ante mirabar,

    id. de Or. 2, 14, 59:

    signa, tabulas pictas, vasa caelata,

    Sall. C. 11, 6:

    praemia,

    Verg. G. 3, 49:

    patrem,

    to honor admiringly, Stat. S. 5, 2, 75:

    alia digna miratu,

    of admiring wonder, Sen. Ep. 94, 56:

    mirari se,

    to admire one's self, be in love with one's self, be vain, Cat. 22, 17.—
    (β).
    With object-clause:

    si quis forte miratur, me ad accusandum descendere,

    Cic. Div. in Caecil. 1, 1.—
    (γ).
    With quod:

    mirari se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset,

    Cic. Div. 2, 24, 51.—
    (δ).
    With si:

    idne tu miraris, si patrissat filius?

    Plaut. Ps. 1, 5, 27: miror si, I should wonder, be surprised, if:

    miror, in illā superbiā et importunitate si quemquam amicum habere potuit,

    Cic. Lael. 15, 54.—
    (ε).
    With rel.-clause:

    ne miremini, quā ratione hic tantum potuerit,

    Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134:

    ejus rei quae causa esset miratus,

    Caes. B. G. 1, 32:

    miror, quid ex Piraeo abierit,

    Ter. Eun. 2, 2, 59:

    satis mirari non possum, unde, etc.,

    Cic. N. D. 1, 34, 95:

    si quis antea mirabatur, quid esset, quod, etc.,

    id. Sest. 1.—
    (ζ).
    With de:

    de singulari impudentiā,

    Cic. Verr. 2, 1, 2, § 6.—
    (η).
    With cum: ne quis miretur, cum tam clare tonuerit, Pompon. ap. Non. 473, 3 (Com. Rel. v. 4 Rib.).—
    (θ).
    Poet. in Greek constr. (thaumazô tina tinos), aliquem alicujus rei:

    (te) justitiaene prius mirer belline laborum,

    Verg. A. 11, 126.—
    II.
    Trop.
    A.
    To have a regard for:

    familiaritates... amantium nos amicorum et nostra mirantium,

    Cic. Off. 2, 8, 30.—
    B.
    Of inanim. subjects ( poet.):

    (arbos) miraturque novas frondes et non sua poma,

    Verg. G. 2, 82.—Hence, mīran-dus, a, um, P. a., wonderful, strange, singular (class.):

    in mirandam altitudinem depressum,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:

    mirandum in modum,

    in a wonderful manner, id. Att. 9, 7, 3:

    cliens,

    Juv. 10, 161:

    fides,

    Stat. S. 1, 3, 20.— Neutr. absol.: mirandum est, unde, etc., the wonder is, etc., Juv. 10, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > miror

  • 5 miror

    mīror, ātus sum, ārī depon. [ mirus ]
    1) дивиться, удивляться, поражаться
    m. aliquid C etc. и alicujus rei V, тж. de aliqua re C — удивляться чему-л.
    miror quod hoc fecit (faceret) или eum hoc fecisse C — удивляюсь тому, что он это сделал
    2) задаваться вопросом, недоумевать, спрашивать, желать знать
    miror quae causa sit Cs — желал бы я знать, какова причина
    3) с удивлением осматривать, любоваться, восхищаться (aliquem C; aliquem alicujus rei V; tabulas pictas Sl)

    Латинско-русский словарь > miror

  • 6 miror

    miror miror, atus sum, ari восхищаться

    Латинско-русский словарь > miror

  • 7 miror

    miror miror, atus sum, ari (c acc.) удивляться

    Латинско-русский словарь > miror

  • 8 mīror

        mīror ātus, ārī, dep.    [mirus], to wonder, marvel, be astonished, be amazed, admire: quae causa esset, miratus quaesiit, Cs.: homo mirari visus est: Non invideo, miror magis, V.: hoc in aliis minus mirabar: signa, S.: illos homines, quod, etc.: ripas et nemus, H.: a nobis hoc dici: nasci potuisse Columbam, O.: quod adest, sunt qui mirentur: quod non rideret haruspex: miraris Si nemo praestet amorem? H.: noli mirari, si tu hoc non impetras: quod nisi esset factum, magis mirandum videretur: ne miremini, quā ratione hic tantum potuerit: eius rei quae causa esset, Cs.: Quid velint flores, miraris, H.: (te) Iustitiaene prius mirer belline laborum, V.: (arbos) Miraturque novas frondes et non sua poma, V.—Fig., to regard, esteem: amici nostra mirantes: tam se ipse miratur, is in love with, Ct.
    * * *
    mirari, miratus sum V DEP
    be amazed/surprised/bewildered (at); look in wonder/awe/admiration at; admire/revere; wonder; marvel at

    Latin-English dictionary > mīror

  • 9 miror

    1. зеркало

     

    зеркало
    Листовое стекло, имеющее на одной поверхности металлический высокоотражающий слой с защитным покрытием.
    [СТ СЭВ 2439-80]

    Тематики

    EN

    DE

    FR

    Англо-русский словарь нормативно-технической терминологии > miror

  • 10 miror

    to marvel at, admire, wonder.

    Latin-English dictionary of medieval > miror

  • 11 miror

    , miratus sum, mirari 1 (c. acc.)
      дивиться, удивляться

    Dictionary Latin-Russian new > miror

  • 12 ad-mīror

        ad-mīror ātus, ārī, dep.,    to regard with wonder, admire: eorum ingenia, T.: illum, V.: eum in his, N.—To regard with wonder, wonder at, be astonished: stultitiam, N.: quicquam, T.: in uno homine tantam esse dissimilitudinem, etc., N.: hoc maxime te ausum esse, etc.: de multitudine indoctā: admirantium unde hoc exstitisset: admiror, quo pacto, etc., H.: admiratus sum, quod... scripsisses: admiratus cur, etc.— Pass: quo magis pravitas eorum admiranda est, S.—To gaze at passionately, strive after, desire: nihil: Nil admirari prope res est una, etc., to be excited by nothing, H.

    Latin-English dictionary > ad-mīror

  • 13 dē-mīror

        dē-mīror —, ārī, dep.,    to wonder, be amazed: (haec vos) sperasse me consule adsequi posse demiror: hoc, qui potueris, etc., I cannot imagine, T.: Quid sit, etc., T.: cur, etc.

    Latin-English dictionary > dē-mīror

  • 14 ē-mīror

        ē-mīror —, ārī, dep.,    to gaze at in wonder, stand aghast at: aequora, H.

    Latin-English dictionary > ē-mīror

  • 15 enoptromancy (Divination by means of a miror)

    Религия: эноптромантия

    Универсальный англо-русский словарь > enoptromancy (Divination by means of a miror)

  • 16 signed miror

    (mat) complement algebric

    English-Romanian technical dictionary > signed miror

  • 17 зеркало

    1. miror

     

    зеркало
    Листовое стекло, имеющее на одной поверхности металлический высокоотражающий слой с защитным покрытием.
    [СТ СЭВ 2439-80]

    Тематики

    EN

    DE

    FR

    Русско-английский словарь нормативно-технической терминологии > зеркало

  • 18 wundern, sich

    wundern, sich, mirari. – admiratione stupere (vor Verwunderung staunen). – sich über etw. w., alqd mirari od. admirari. mirari de alqa re. alqd mihi mirum est oder videtur (im allg.); alqd demirari (mit Verwunderung wahrnehmen); alqd emirari (mit Befremden wahrnehmen): ich konnte mich nicht genug darüber wundern, illud admirari satis non potui: ich wundere mich, daß etc., miror, quod etc., od. miror m. folg. Akk. u. Infin.: es soll mich wundern, ob etc., miror, si etc.: darüber wundere ich mich nicht mehr, illud iam mirari desino.

    deutsch-lateinisches > wundern, sich

  • 19 demiror

    dē-mīror, ātus sum, āri, mit Verwunderung bei etwas verweilen, sich gar sehr über etwas verwundern (als über etwas Neues, Unbekanntes), dem. responsum eius, Gell.: quod demiror, Cic.: m. folg. Acc. u. Infin., sed eum demiror non venire ut iusseram, Plaut.: haec vos concupisse pro vestra stultitia atque intemperantia non miror; sperasse me consule assequi posse demiror, Cic.: nihil te ad me postea scripsisse demiror, Cic.: simiae Dodonaeae improbitatem historiis Graecis mandatam esse demiror, Cic.: Homerum calidorum fontium mentionem non fecisse demiror, Plin.: dah. demiror quid, ubi etc., es soll mich wundern, ich bin sehr begierig zu wissen u. dgl., Plaut. u. Ter. (s. Ruhnken Ter. Phorm. 2, 1, 5.) – Partiz. dēmīrandus, a, um, verwundernswert, wunderbar, ὀπτική facit multa demiranda, Gell. 16, 18, 3.

    lateinisch-deutsches > demiror

  • 20 auffallen

    auffallen, I) eig., auf etw. fallen: accĭdere (v. Geschossen, v. Platzregen etc., auf etwas, alci rei). – schwer, heftig au., graviter accĭdere (v. Geschossen); graviter prolabi (heftig niedersinken, v. Pers.). – II) uneig., a) durch Neuheit befremden, einen üblen Eindruck machen: es fällt mir etw. auf, moveor od. commoveor alqā re; percutit alqd animum [196] meum: eine Sache fällt auf, res habet aliquid offensionis (ist anstößig). – b) = als ungewöhnlich in die Augen fallen: esse notabilem (bezeichnens-, bemerkenswert sein, von Pers. u. Dingen). – conspici. conspicuum esse (ungewöhnlich die Blicke der Leute auf sich ziehen, v. Pers. u. Dingen). – mirum esse. admirationem habere (Verwunderung erregen). – es fällt mir auf (ich finde es auffallend), daß etc., miror od. admiror mit folg. quod u. Konj. od. mit folg. Akk. u. Infin.: es fällt mir auf, was etc.? miror od. mihi mirum videtur, quid etc.?auffallend, auffällig, a) einen unangenehmen Eindruck machend: molestus (beschwerlich). – gravis (drückend, lästig). – b) ungewöhnlich: notabilis od. notandus (bemerkenswert). – insignis (hervorstechend, z. B. exemplum). – conspicuus od. conspiciendus (als ungewöhnlich die Blicke der Leute auf sich ziehend). – mirus (Verwunderung erregend), sonderbar, z. B. quid mirum in senibus, si etc.). – eine au. Tracht, dissentiens a ceteris habitus: au. durch die Tracht, cultu notabilis.Adv.mirum in modum: mirum quantum (bei Verben): ich finde es au., daß etc., s. auffallen no. II, b.

    deutsch-lateinisches > auffallen

См. также в других словарях:

  • Pokémon Colosseum — Pokémon Colosseum …   Wikipedia

  • Christianisme au Tibet — Caravane sur la Route de la soie, 1380 Le Tibet, au cœur de l’Asie, est resté longtemps inconnu ou mal connu en Occident. Les premières traces de chrétiens au Tibet, sous l’empire tibétain, ne sont pas très nombreuses. Les premiers témoignages… …   Wikipédia en Français

  • Liste lateinischer Phrasen/M — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P Q R S T U V Inhaltsverzeichnis 1 …   Deutsch Wikipedia

  • Twinkle Twinkle Little Star — Twinkle, Twinkle, Little Star is a popular English nursery rhyme by Jane Taylor. The poem, which is in couplet form, was first published (as The Star ) in 1806 in Rhymes for the Nursery , a collection of poems by Taylor and her sister Ann. It is… …   Wikipedia

  • Pokémon crime syndicates — Each anime saga and set of video games in the Pokémon franchise has featured a crime syndicate seeking to take over the world. Unlike real world crime syndicates, these organizations usually forgo the use of weapons in favor of battling with… …   Wikipedia

  • Modus Procedendi — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Mutatis mutandis — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

  • SUIDAS — floruit temporibus Alexii Comneni, qui imperium suscepit, A. D. 1081. Hoc de aetate scimus ex iis, quae scribit in voce Α᾿δὰμ, ubi a Christo nato usque ad id tempus, effuxisse ait ann. 1018. Sane Suidam ante annos claruisse quingentos, etiam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • гусиная лапка малая — (pes anserinus miror) совокупность ветвей подглазничного нерва сразу после его выхода из подглазничного отверстия …   Большой медицинский словарь

  • Latin conjugation — Conjugation is the creation of derived forms of a verb from its basic forms or principal parts. It may be affected by person, number, gender, tense, mood, voice or other language specific factors. When, for example, we use a verb to function as… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»